Van Hvar naar Zadar

zaterdag 5 september . Vandaag om 6 uur opgestaan omdat we om half negen bij de boot wilden staan om zeker te zijn van een plaatsje. Wij waren inderdaad ruim op tijd en stelden ons op in rij twee. Het regende dus het was gelukkig niet al te heet. Ik was net op mijn ebook in een heel spannend verhaal verwikkeld. Bob Mendez/ de kracht van het  vuur. En dat heb ik tijdens de boottocht mooi uit kunnen lezen. In twee uur waren we aan de overkant in Split. Daarna nog 160 km rijden naar Zadar, waar we om 5 voor 4 aankwamen en om 4 uur konden inchecken, dus dat was mooi. De poort ging open en daar kwam Anna aanlopen, ja onze auto kon op het terrein staan, als we maar tussen de gele of de rode lijnen gingen staan. Ik had nog geen lijn gezien. Toen we binnenkwamen toverde overijverige Anna een stadsplattegrond tevoorschijn en begon meteen uit te leggen en aantekeningen te maken. Hier was een prima restaurant, daar ook , daar zeker NOOIT gaan eten,( groot kruis erdoorheen) hier gaat de bus vandaan, daar een roeibootveer, taxi' s kon zij regelen, nooit meer dan zoveel voor een taxi betalen etc...etc... Ik zei nog good afternoon, ja ook good afternoon. De kamer is mooi, het bed is prima, het balkon einmalig. Klein puntje van kritiek is nog dat koken hier niet erg gestimuleerd wordt, we hebben twee kookpannen, maar een pannetje om een eitje te bakken is niet aanwezig. Anna wil denk ik geen baklucht in het appartement. Daarentegen hebben we zeventien glazen in de kast, maar volgens het regelement mogen we geen visite meenemen naar ons appartement, dus daar zitten we dan met z'n tweeën met zeventien glazen. Rieks vind het een beetje overdreven van mij en daar heeft hij waarschijnlijk wel gelijk in. Maar ik kan het niet helpen dat ik een beetje moet lachen om controlefreak Anna, ik ben natuurlijk zelf ook zo'n type en daarom stoort het mij het meest. Rieks is er al jaren aan gewend. Na een soepje en een broodje naar bed na een lange dag.